Kapýlar kapanýyordu bir bir
Yollar ayrýlýyordu
Ýhanetlere
Gülüyordun sen
Açmaya kýyamýyordun
Gül gibi kurursun diye
Söylemeye kýyamýyordun
Kurþun gibi vurursun diye
Sana bir süprizi vardý
Býraktýðým emanetin
Yeþil bir çizgi olarak
Gitmeden
Arzýn merkezine
Asla haykýrmadým
Kapýlar kapanýrken
Arkasýnda deðildim
O zalim hengamenin
Omuzlarým yýkýktý
Lakin baþým dik duruyordu hala
Yýldýzlarýn þarkýsýný söylerken
Bana bir avuç kül býraktýn
Anýlarla dolu bir yanlýzlýk ormanýnda
Her gün yanarken
Soruyorum þimdi
Acaba mutlumusun?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.