hadi gel

benimki akýl tutulmasý
zincirlerimi ekliyorum birbirine
en zayýf halkasý
sana dair düþlerim




mor salkýmlý bulutlar yol verse de
bir parça gökyüzünü koparsam yanýnda
tüten kahvemi çekiyorum içime
en sevdiðin kýr kahvesinde
acý tütün dilimde




hani diyorum þu buz daðlarý erise
sokulsan yüreðime
alevlendirsen
uçursan güz kuþlarýmý
bal çanaklarýndan
damlalar aksa dilime




ey "acýnýn uzun uzun yazýlan adý"
nehir olmuþ piþmanlýklara
uykusuz bir bülbül olsa sesin
biliyorum yalnýzlýðýn baþka bir hikâye




ah artýk kefene sarýlmýþ geçmiþini
örtsen kadim toprakla
taze tohumlar eksen üstüne
bahar konsa tutuþmuþ ellerine



býraksan yarýnlara gürz vurmayý



sararmýþ pelin yapraðý yüzüne
artýk berrak sular serpsen
soluklanmadan
aksam derinliklerine
ben olsam
köklerine doðru koþan
bengisuyun




býrak artýk
yavaþ yavaþ yürümeyi istanbul’un ardýndan

hadi gel

henüz bakirken
baharýn ilk açan çiçeðine yetiþelim
uzak diyarlarýn











gönül gençyýlmaz



Sosyal Medyada Paylaşın: