Kalbime düþen her bir gözyaþý, Yaðmur kadar temiz,su kadar saf, Masumiyetiyle büyülüyor insaný. Kurumuþ kalmýþ bir toprak misali, Sevdiðine kavuþuyor, Ýçine huzurla doluyor. Hafiften ince bir rüzgar, Kalbimin tozunu dumanýna katýyor; Yýkýyor,karýþtýrýyor ortalýðý! Küçücük bir alev büyüyüp, Ne büyük yangýnlar yaratýyor! Umutla besleyip büyüttüðüm yar, Yapraklarýný rüzgara teslim etmiþ, Kayboluþa doðru gidiyor... Saða sola savrulmuþ yaprak; "Beden" misali. Hangi birini tutmaya çalýþsam, Kalbim tutamaz, sallantýya girer hemen. Haþin bir kara bulut! Kalbimin üstünü kapatmýþ, Günlerin doðmasýna izin vermeden, Karartmýþ her yeri. Önümü göremiyor,yarimi tutamýyorum! Kasvetli bir hava sýkýþtýrýyor kalbimi, Nefes dahi almasýna izin vermeden, Bitiriyor benliðimi,düþürüyor yere. Kalbim durma noktasýnda! Gözlerini kapatmýþ, sessizce onu bekliyor; Rüzgarýn savurduðu toprak,üstünü örtüyor, Yarin dökülen yapraklarý, onun etrafýnda dolanýyor! Kalbime sonbahar vurdu; Artýk hiç bir rüzgar,hiç bir yaðmur Savuramaz onu! Saf gözyaþýyla baþlayan aþk, Yar acýsýyla birlikte hayata gözlerini yumdu...
Maide Alpay Sosyal Medyada Paylaşın:
Maide Alpay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.