Allah Versin

Þubatýn en soðuk günüydü
çýplak aðaçlar kar altýnda dimdik duruyordu,
Zemherinin esiri
dallarý
yalnýzlýk içinde uzatmýþ kollarýný havaya
fýrtýnaya meydan okuyordu.

Bu çýplak aðaç dallarý bir kadýnla
Sýrt sýrta vermiþ ýsýnýyordu.

Böyle soðuk havalarda
Top atsan
Azrail dýþarý çýkmaz
Çýksa da kimseyi bulamaz
can almaz.

Ama nasýl olmuþsa o kuytu yerde
Sabaha karþý belki de gecede
Dün gördüðüm kadýnýn almýþtý canýný
Uyurken karlar üstünde.

“Allah rýzasý için bir ekmek parasý,”
“ açým” demiþti þimdi anýmsadým
Yalvarmýþtý gözlerime.

Boþ yanýma gelmiþti be teyze
“Allah versin” demiþtim.
Keþke öyle demeseydim
Ne bilirdim öleceðini
Ne bilirdim
Bilseydim ben verirdim.

Mehmet Ali Elçin

Sosyal Medyada Paylaşın:

Mehmet Ali Elçin Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

AYNALAR Koca Şehir Allah Versin DİKENLER KAPLAMIŞ KARA SAPLI DÜNYAM