SABIR

Yaðmur, ateþe hiç dost olur mu?
Ateþ suya dost olmaz ki!
Peki düþenin dostu var mý?
Gözlerim þahittir,
Düþenin dostu olmamýþ, sabýrdan gayri.

Ya sabýr! Yusufu yakuba veren sendin,
Yürek acýlarý, acý da olsa,
Dindiren her daim sen oldun,
Bir dayandýn ki, günakar adem oðluna ders oldun.
Tek merakým isyanlara bile, isyan etmemendir!

Ey benim güzel sabrým!
Sen hiç yaþlanmýyor musun?
Seni bilmem ama ben yaþlandým!
Yaþlandým sabrým yaþlandým, hem de ömrümün ilk baharýndayken!
Yarabbi keþke herkes sabýr olup ta, sana sadýk kalsaydý!

Ey sabýr! olmasaydýn sen,
dostluk olur muydu?
Sen ki rahmaný rahimin bir emrisin,
Tek sensin düþene dost,
Olaki bir gün göçüp gidersen, ikimiz birlikte gidelim!


HARUN TAÞDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın: