Devrik bir þiþe gibi zaman
yuvarlanýyor yokluðunda
Tanrý’nýn gazabý korkunç
Þahidim buna
baðbozumu zamanlarda
Kadehler dolusu içiyorum
Masamdaki loþ ýþýkla...
Yüzümün hüznüyle barýþýk gece
Meçhule giden
gemiler uðurluyor gözlerim
Özlem fýrkatý aðýr basýyor
kâbus gibi bir sessizlikte
Çöküyor odamýn tavaný üzerime
Vuslata yakýn saatlerde tutuyor
Bir belirsizlik sancýsý
Vakit karmaþasýnda buluyorum benliðimi
Ellerin diye
Tutunuyorum sarp yamaçlara
Ýsimsiz çöller beliriyor avuçlarýmda
O an...
Haritadan siliniyor yüryüzü
Dikenli tellerde sarýlý
Ter, buhran içindeki bedenim
Kanýyor çeþm i siyahým
Gömüyorum baþýmý yastýða
Nefessiz kalýyorum ölürcesine
Ama asla geri dönmemecesine
Bir yangýn çýkarýyorum ruhumda
Ortasýnda kalýp, kül olurcasýna
Bir asrý geride býrakýyor
Sürgün oluyorum kollarýna...
Öðle saatlerinin 1’ inde...
"03.04.2014"
[sevgi batbay özcelik]
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.