TEMİNAT VERİLMEZ AŞKIN ÖMRÜNE

TEMÝNAT VERÝLEMEZ AÞKIN ÖMRÜNE
Ey sevgili; ben sevmekten önce,
Terk edilmeyi öðrendim çivisi çýkmýþ hayatda.
Sen kuyruklu yýldýz, eriþilmeyen yerde,
Ben ise; yaðmurda ýslanmýþ bir kelebek,
Ölmeye hazýr gözleri kapalý.
Sevgisizlik çemberinde.
Ne zaman ellerimi uztsam aþka doðru,
Ellerim yanýma düþdü.
Yüreðim yerinden sökülüp çamura karýþtý.
Þimdi sen yüreðini önüme seriyorsun.
Söyle nasýl dokunurum, onu bile bilmiyorum?
Öðret bana yürekten yüreye giden yolu!
Seninle el ele tutuþur giderim ömür boyu.
Söz ver, aþký üç günlük deðil yýllara yayacaðýna,
Þimdiki gibi seveceðine.
Saçlarýma aklar yüzüme çizgiler mühür basýnca,
Sende kapýyý çarpýp gitmeyeceðine,
Aþkýn küllerinden kule yapmayacaðýna,
Söz ver ki sana inansýn bu yürek..
Biliyorum verilen sözler boþ,
Alýnan tapular sahte,
Teminat verilemez aþkýn ömrüne.
Ama olsun yüreðime su,
Gönlüme nefesin serpiþsin.
Belki bu kurarý bizim aþkýmýz bozar!
Uzun ömürlü aþklarýn hayranýyým,
Elimde deðil!
Usulet Güner

Sosyal Medyada Paylaşın: