Aklınla Sarın

’sarýn’ demiþ gecenin tütsüleyen kokusu
dönüp gözüyle gündüze
’üþümek ayýp deðil, sarýn’

týrmanýþlarý týrnak diplerinde kazýlý yaþanmýþlýk
yavaþça giydiriyor bak
özenle bezenmiþ telaþsýzlýk

’kabul’ derken, ederken temsil-i misafirliði
çizermiþ hayatý kalkanýyla vurdum duymaz
bilirmiþ safirliði

-çizgilerden geçerken gülümsemek farzmýþ

ya ’lâkin’ diye duraksadýðýmýz anlarýn göz arasý
san ki çekince boðulmuþ eksikler sýrasý

doldurmak lâzýmken günü yavaþ
âlemin dilinde dert olmuþ gece sancýsý

hadi, söz dinlet ki duysunlar
bazen kemale eren yaþ ile sakalý söyletir þaþkýn

dinlenir kýrk dilden bir arifin lafý
ne fayda
bir bakmýþsýn araf olmuþ dilde saf
bitap can, yerde harap

soran mýsýn düzenle vuraný orta kemiðine
anlanýr iþ yaþla deðil baþ ki
dikkatle aðýr

’sarýn aklýnla’ kapansýn
üþümesin yaralarýn
’gülümse’ doysun
ýsýtsýn yanýklarýn

’bil’ ki bildir safirdir aklýn
telaþa mahal yok
düþündür gece
en baþa deðer yaþsýz canýn




19.01.08
Sosyal Medyada Paylaşın: