Günaydın

Bacasý dumansýz vapurlarýn beyaz köpüklerinde yüzüyoruz
Güneþin hüzün ýsýttýðý Ýstanbul pencerelerinden yansýrken
Gülümsemeyi borç bildiðimiz bahar dallarýna dokunup
Kucaklýyoruz uzaklarý yakýn söyleten þarkýyý henüz
Adý konmamýþ

Gezgin ruhuyla ýþýklý izini sürüyen bir salyangoz geçiyor
Hatýrlatýrcasýna geliþi, gidiþi, yeri…
Ve bir ömrün böylesi zorlu yolda öylesine kýsa …

Sakinleþtirip hýzla geçmeye çalýþan bulutlarý
Kýsýp ta gözünün bebeðinde buðulanan hayatlarý
Yenileniyor eski bakýþlar
Dur zaman
-Sýzý söyletme gitsin

Dipsiz bir kuyu bulup söylenmeli bazen
Üstüne aldýrmalý geçmiþin tüm kertiklerini
Týrmanan sularla suçlarýný çarpýp
Toprak özünden alnýna
Serinletip serpilmeli filiz toyluðunda
Uyan yüzünde duran
Duran zaman
Bir
An

Umut masallardan süzüldükçe olgunluðuna
Büyüyorum dersin hatta utanmadan yaþlandým
Kan(a) malarla yaþlanýrsýn da
Bir sabah uyandýðýnda burnuna çarpan baharla
Yaþlarýn silinir bir dalýndan süzülen soruyla
Nerdesin?
Günaydýn
Umut
Sensin …


17.03.07

Yasemin Sezer


Sosyal Medyada Paylaşın: