Çayımdaki Mana Sen

Saçlarýn çay kokulu dilinde billur niyaz.
Ferahnak bir bestenin güftesi dem dem hâlin.
Sabah tazeliðinle yakýþýr tavrýna naz.
Çayýmý yudumlarken hayalimde hayalin.


Ýncelirsin fikrimde elif misal gül misal.
Çayýmda ýtýr olur nefesinin katresi.
Bir varmýþ bir yokmuþla baþlasa da her masal.
Hem çayýn öncesisin hem de çayýn ertesi.


Çayýn suretindeki ýþýk gamzenden eser.
Her yudumun öyküsü katre katre süzülür.
Çaya dair düþünü hüzün iklimine ser.
Sen üzülme yerine kýrýk gönlüm üzülür.


Nice þiir yazarým tende durdukça bu can.
Harflere can veririm yüreðimdeki kanla.
Sadece çay içerken beni de çay ile an.
Sükutumda demlenen suskunluðumu anla.


Çayýn içindeki sen ruhuma iþli desen.
Ýklimime avdet et çayým bengisu olur.
Bir gün aklýna esip çayý benle içersen.
Semaverim demliðim benimle seni solur.
Ankara,29.03.2014 Ý.K


Sosyal Medyada Paylaşın: