Ben Seni Sevdikçe
O kadar güzel gülümsüyordun ki
Bir çocuðun gözlerinden öper gibi
Bozuk düzene baþ kaldýrmýþ bir direniþçinin
Göðsünü siper etmesi gibi
Ben seni sevdikçe
Ne çok gelmedin bana
Firar eden bir mahkumun sýðýnaðý oldu gözlerim
Solan bir yapraðý koynumda sakladým
Kimsesiz bir sokaðýn baþýnda akan bir çeþme oldum
Sustum, yutkundum, boðazým düðümlendi
Kendi kendime yasaklandým
Vuruldum, öldüm, bittim
Tükendim
Ýntihar eder gibi sevdim seni
Göðsümün daraðacýna kan gülleri asarak
Ben seni sevdikçe
Ne çok gelmedin bana
Aðladým
Aðaran bir su gibi
Yüzümün avlusuna gözyaþlarým indi
Ýçimde biriktirdim seni
Damlaya damlaya biriken bir göl gibi
Maviye çalan gökyüzünde aradým seni
Güneþin doðuþunu söndürdüm
Pencereme yaðmurlar yaðdý
Hýrçýn bir poyraz yanaklarýma vurdu
Ben üþürken
Ne kadar çok yok’sun susuyorsun kendine,
Öyle güzel, öyle içten ve öyle mahsun
Ben seni sevdikçe
Ne çok gelmedin bana
Gece rengini döktü usulca
Sessizliðe büründü tüm þehir
Sokaðýn tavaný karardý
Bir mezar baþýnda kuþlar aðýtlar yaktý
Sustu yýldýzlar
Ay karardý
Biliyorum susarak yaþamak zorundayým seni
Üstelik sende yoksun
Ben seni sevdikçe
Ne çok gelmedin bana
Ýbrahim DALKILIÇ
29/03/2014
02:10
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.