ISSIZ TOPRAK MEZARDAYIM

ISSIZ TOPRAK MEZARDAYIM

Dünya çanak gök çömlek, toprak cesetin yurdu,
Kýzýl perde tavanda, coþmuþum hazardayým.
Tokmak sesi beynimde, melek ruhuma vurdu,
Ýþte artýk o yerde , karanlýk mezardayým.

Kabrim kuytu karanlýk, bana kucak açacak,
Ýsyan etsem topraða, laht tepeme uçacak.
Yokmu mahþerden çýkýþ, yokmu kapý kaçacak,
Çýkmaz sokaða düþtüm, korkuyla bizardayým.

Göðüs kafesim çarptý, ecelin duvarýna,
Tutunurum zannettim, dünyanýn yularýna.
Daldým ölümün hoyrat, zehirli sularýna,
Geldim sual baþýna, ilahi nazardayým.

Kendi bedenim burda, vücut donuk renk sarý,
Dudaklarým çatlamýþ, sönmüþ gözümün feri.
Hani parlak yüzümün, övündüðüm ak nuru,
Uryan bedenim ile, mizan-ý pazardayým.

Sýtma tuttu bedenim, vücudum kanlanýyor,
Ölülerin ceseti, toplanýp canlanýyor.
Tartýlýyor imaným, terazi sonlanýyor,
Ameli soldan aldým, ben ki ahu zardayým

AYÞE GÜL KEBABCI
Sosyal Medyada Paylaşın: