SON VUSLAT

Yarattýðýn þeylere bak Ya.. Rabb,
Taþ. toprak, börtü, böcek, bitki, çiçek,
Hepsi sanki senden bir ayet.
Ýnsanlar bir cüz,
hayvanlar bir cüz,
Tabiat bir cüz,
Bilmem ki neden ?
Gözler kör, kalpler sus pus, diller lal-ü lal,
Dünya derdine düþmüþ,
Halife kýldýðýn insan.

Oysa sana yakarýþýmý iletecek,
Ne telsize, ne telefona, ne de Ulaka gerek var.
Sana ulaþmak için,
Ne Mansur’un kanla aldýðý abdeste,
Ne papaza, ne rahibe, ne dedeye, ne de imama gerek var.
Senin cennetinde,
Ne kilise, ne tapýnak, ne cemevi, ne de cami var.

Gökler yýkýlýp ta.....!
Parça, parça meteor yaðmuru olup dökülmeden önce,
Þebb-i Aruz demiþ ya....!
Mevlana buluþmaya,
Uyanda gör insanoðlu,
Batýni, zahiri gözlerle bu alemi,
Zira bu tadacaðýn ilahi bir hasret.

Olmasýn kabrimde ne beton, ne mermer, ne de taþ.
Toprakla yoðrulup yok olsun dirileceði güne dek bu naaþ.
Ýsrafil’in suru ile mahþerde beraber olacak ya...!
Ana, baba, bacý, kardeþ ve sevgili eþ.
Aðlamak yakýþýr mý ki ?
Aþýk ile maþuka,
Zira bu bir veda deðil,
Son VUSLAT.

Sefer BAKIÞ
10-Mart-2010
Sosyal Medyada Paylaşın: