Hayatın Kendinde

suç sarmalýnda kýnsýz
ter býkkýný
buðusuz bir ilkyaz kokusundan kaçak
sakýndýðým gizlerim gidiþim kendime
badem aðaçlarý kaldýrýmlara taþkýnken
üstelik
içimden geçirdiðim þarkýyla aðlar gibi
eski sokak gölgelerine özlemli
ev giriþlerinde özlediðim karþýlama seslerinden kalma
sen deðilsin biliyorum...

kendimi tanýmam imkansýz þimdi
dünya aðrýsý diyorum adýna
sözlerim sevgiye yabancý kalmamalý
hiçbir bitiþte
ya da hep bir bitiþ aný da olsa
hayatý idare etmenin rötuþu
yaðmur delisi iklimlere muhtaç
bir ayrýlýða teslimim
ben deðilim biliyorum...

her sabah bir baþkasý olur
tetiðine asýlan
karþýsýnda kaybolduðum aynanýn
sýrrý hayatýn kendinde mutsuz
beyazý toz düþkünü bir doðuþta
aðustos sonlarýna kýrýk köpekler gibi
ýslak bakýþlý
yazlýk sinemalarda býrakýlmýþ
bir kaygýsýzlýða aç
bir acýdan ötedesin
sensin biliyorum...


çantamda yarým býrakýlmýþ kitap artýklarý
arkasýna düþmediðim sevgiler adýna þiirler yazýyorum
öncesi heder virajlar sonu tumturaklý öfkede
tesadüfen yakalandýðým o ara batýþýn
radyolu zamanlardan kalma arkasý yarýnýyým
öyle bir saflýkla aðlýyorum
kayan yýldýzýn kendini unutturuþuna
benim biliyorum...

avuçlarým terli bir yoksunlukla maðrur
sokaklar kýrýk taksim
tanrým...þimdi sana kaldý mý yüreðim...
olsun...olsun...
içimdeki göçük bahçenin soluk nergisine sarýlýyorum...
huysuz bir çocuða dönerken mevsim
en çok kendini yenilemesini seviyorum bu adsýzlýðýn
hiçbir ansýzlýðýn hakkýný yemeden
tüm tarihi henüz hükümsüz
yýrtýk bir defterin bulunuþ sürekliliði gibi
sensin biliyorum...




kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: