Sus kalem; Artýk sen sus ebediyen sükût konuþsun… Sus; Bakýp durma anlamsýzca gözlerimin içine Ne bu gözler bana ait ne içimdeki duygular sana Bu gözler var ya bu gözler Sevda kadar yalan Korkaklýk kadar gerçek artýk
Dokunma; Çala kalem dizeler çekilsin kendi mecrasýna Yüzünü týrmalamayý býrak günahsýz kâðýtlarýn Varsýn düþünsün basmakalýp sözler kendi ikbalini Þiir temizlesin namusunu Sana ne...
Var git kalem var git yoluna Býrak karamsar satýrlarý Yokluðunla umut gelsin dizelere Boy atsýn tüm masumiyetler
Aslýnda; Sen köhne Bizans’ýn topal atýydýn Yahut Keloðlan’ýn uyuz eþeði
Ýtiraf et; Ne sen yazmayý becerebildin kalem gibi Ne ben alabildim elime seni adam gibi Sen beni kabullenmedin ki hiç Ya ben seni…
…Herhangi bir zaman herhangi bir þehir…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüdaverdi ER (Hüdai) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.