MEVLANA DOSTUMDUR
Ey gönül dostum, sana gelmek istiyorum!
Bir ömür oldu ki, ben hep yoldayým, bu yol da bir bitseydi!
Asýrlardýr beni çaðýrýyorsun!
’Gel gel, ne olursan ol yine de gel’ Diyorsun!
Sana mahcubum dost!
Bir o kadar da, sana kýrýlganým!
Sana Mevlana dedim, sana büyüðümüzsün dedim.
Sense dostunu bir gün bile sormadýn!
Karanlýk gecelerde sokaðým sönükken, yanýmda kimse yoktu!
Ölüm sesi, bana musibet sinyalini verirken, yine kimse yoktu!
Bir dostum var dedim, Mevlana var dedim, ne hikmetse gelmedin!
Hep küçük mü büyüðe gider? Büyük, küçüðü bir kez soramaz mý?
Ey dost, düþmaným her dem yaný baþýmda!
Bana dost numarasý yapýyor!
Oysa, vesveseleriyle beni kahrediyor!
Nerede kaldýn? Ben tek baþýma savaþýyorum!
Medet yarabbi! Dostumun ýrak düþmesi, düþmanýmýn içime girmesi ne acý!
Dostum beni yalnýz býraktý!
Amma yine de, Mevlana dostumdur!
Ne olursam olayým, yine de ben ona giderim!
HARUN TAÞDEMÝR
27.03.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.