ÂŞIKLAR ÖLMEZ
Tavukkarasýdýr gözlerde kara
Yanan milletime bakýp görmüyor
Kapanmaz hep kanar bendeki yara
Bir kulun yarama merhem sürmüyor
Seven âþýklarsa asla gülmüyor
Yangýn bu kaplýyor bütün yapýyý
Ölsem de düþmaným açmak kapýyý
Ýnan ki bizlerin büyüktür payý
Ellerim semada Rabbim vermiyor
Seven âþýklarsa asla gülmüyor
Tükenir umutlar geçiyor zaman
Düþman peþimizde vermiyor aman
Þartlarým çok çetin hasýmlar yaman
Halimi hiç kimse hayra yormuyor
Seven âþýklarsa asla gülmüyor
Bir iðne bir iplik eridi yurdum
Yan gelip yatarak hayaller kurdum
Atiyi bilmeden avundum durdum
Benim sevdiklerim benle durmuyor
Seven âþýklarsa asla gülmüyor
Bu kadar felaket ders olsun bana
Ýbrettir olanlar atiden yana
Merhem olmalýdýr akan yarama
Acý ki; halimi kimse sormuyor
Seven âþýklarsa asla gülmüyor
Ýmkânsýz deðildir yeniden gülmek
Hakký hakikati hakkýyla bilmek
Gerekse bu yurda canýný vermek
Yurduna can veren þehit ölmüyor
Seven âþýklarsa asla gülmüyor
Mustafa Göktekin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Göktekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.