BEN SENİN KULUN DEĞİLMİYİM

BEN SENÝN KULUN DEÐÝLMÝYÝM
Bir vefasýza gönül baðladým.
Söktüm yüreðimdeki yeri ellerimle.
Söktüðüm yeri aþkýn ateþiyle daðladým,
Mühürlendi sanki kimse giremez.
Nereden bilebilirdim,
Hazan mevsiminin zamansýz geleceðini,
Güz güllerinin erkenden solacaðýný
Her esen rüzgârý aþk rüzgârý sandým.
Kýrdý kanadýmý kolumu bana sormadan.
Bahenem yoktur aþký övmeye,
Yüreðim tükendi yâri sevmeye.
Diyorlar ki her yar vefasýz mýdýr?
Kavunmudur ki koklayýp sevem.
Yürekler olmuþ kara bir kutu,
Cesaretim yok açýp sevmeye!
Kýrýla kýrýla kalmadý dalým,
Kader mi desem yoksa felek mi?
Dilim söylemiyor kendi adýný,
Aklým mantýðýma karýþmýþ birden.
Gözlerim unut diyor o vefasýzýn adýný,
Dilim isyanlarda, dudaðým feryat diyor.
Sayýklýyor her gece o vefasýzýn adýný.
Tanrým al þu canýmý,
Yine muhtaç etme vefasýz bir kula!
Ýstersen tut yüreðimden sürü yýllarca,
Usandým vefasýzýn peþinden sürüklenmeye!
Ben senin kulun deðil miyim anla beni?
Usulet Güner

Sosyal Medyada Paylaşın: