Son tren (1)

Senden ayrý gecelerin,
titrek nöbetleriyle boðuþuyorum günlerdir
Ve senin bundan haberin var mý,bilmiyorum...
Yýldýzlarý sayýp,
Bulutlarý birþeylere benzetmeye çalýþtýðýmýzdan beri
Çok sular aktý nice derelerin altýndan
Ama biz hala o çocukluktan kurtulamadýk!
Kimbilir belki çocuk olmaktý bizi böylesine baðlayan
Yada çocukluktu bu yaptýklarýmýz...

Gün batýmýný seyredip,
Þarkýlar söylememizin üzerinden çok gün batýmý geçti;
Çok þafak öldürdü bu beden sensiz
Ve þimdi günler karýþtý yüreðimin takviminde!
Ne hayallerimiz vardý hatýrladýn mý?
Bir kýzýmýz bir oðlumuz olacaktý,
Adý bile hazýrdý!
Adýný koyamadan onlarýn,
Ayrýlýk kondu yanaklarýna...
Tebessümüne sýðýnýp gökyüzünün
Ýsyaným haykýrdým bulutlara!
Ama gitmiþti artýk son tren,
Arda kalan bir tek resimlerdi
Ve el sallamaktan öyle uzaktýlar ki...

Þiirler mektuplar yazýp yolladýðým günler anýlarda kaldý þimdi,
Hepsi aklýmýn bir köþesinde;
Köþe kapmaca oynuyorlar
Ve sen seyrediyorsun!
Seyrediyorsun son treni...

Sosyal Medyada Paylaşın: