Bu gece kýrk yýllýk dostuma aþýk olabilirim ya da hiç tanýmadýðým bir yabancýya.. Bir çýlgýnlýk edip kendimi yakabilirim, ya da sarýlabilirim ilk gördüðüme, doyasýya..
Bu gece kendimi emanet edebilirim gecenin karanlýðýna, ciðerlerimi doldurabilirim soðukluðuyla.. Bu gece ölebilirim belki ya da öldürebilirim ilk sevdiðimi... Ya da oturup þiirler yazarým belki.. Þarkýlar dinlerim.. Bu gece uyuyabilirim hiç gözümü kýrpmadan.. Kalýrsam -ki mümkün deðil kalmak- yerimde kalmýþ olurum.. Gidersem, gözüm açýk gitmiþ..
Bu gece bir yabancý þarkýyla düþünebilirim tüm geçmiþi sözlerini anlamadýðým bir medoliyle.. Anladýðým ama yalanlýðýný fark edemediðim tüm o yalýnlýðýyla Aþk’ýn öylesine avunabilirim..
Kendimden baþkasý herkesi dost ya da düþman ilan edip, dünyanýn kalanýna karþý savaþ açabilirim... Ya da, herkesin dostluðuna karþý tek düþman olup, yalnýzca kendimle savaþabilirim.. Sosyal Medyada Paylaşın:
KARTALİCE esra Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.