Kahverengi bir direniþti bendeki, Tüm umut evlerimi ateþe verirken ben; Ateþime ateþle gelen isyandý, Bastýramadýðým inançlar; Hislere nüfuz edip kendiliðinden inandý, Her þey bir yana, Ýsraftý uðraþlarým, ziyandý. Açýklamaya korktuðumu açýklamak bile zordu, Þiirleri atfedememek korkunçtu, Hal bu ki; ’aþk’ benim çaðýmda; En büyük buluþtu.
Soruyordum kendime: Hangi aþýklar gerçekten kavuþtu, Hangi kavuþanlar gerçekten aþýktý. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.