Düþlerim alev almýþ yanarken, Gerçekler zehir tadýnda yüreðimi yakýyor. Hayallerim tesbih taþlarý gibi dökülürken, Zikiri,iblise arka çýkan nefsim çekiyor.
Ay kirli yüzünü,parlaklýðý ile örtüyor, Tabi aþikar,bu hususta güneþten destek alýyor. Yine de geceler, Günahýn en büyük tanýðý olmya devam ediyor, Çoðu insan kendine sarýlýp öyle aðlýyor.
Fýrça darbeleri ile acýyý resmetmekte Seyyah, Renklere bir güzellik katmýþ ya yüce Allah. Amma ve lakin, Acýya tanýk olan renklerin hepsi siyaha dönüþüyor, Beyazlar bile,karanlýða yenik düþüyor.
Acaba sular durulur mu? Kalp eskisi gibi olur mu?
Surular, Cevapsýz Sorular, Beyinimin içinde baþý boþ fýrtýnaya sebep oluyor, Dönüyor, Baþým dönüyor. Yýklamamam için,aklým umutlarýma sýkýca sarýlýyor, Vücudumda ki sýcaklýk, Mevsim normallerinin altýnda, Hem üþüyor, Hem donuyor, Soðuk soðuk terliyor hayata, Bilmiyorum, Merhaba diye bilecek miyim sabaha ?
Vagif Seyyah Hüseynov
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vagif Seyyah Hüseynov Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.