Dün Seni Aradım ANTALYA'DA

Dün seni aradým adým, adým,
Antalya’nýn bütün sokaklarýnda!
Palmiyeler seni fýsýldadý kulaklarýma,
Kaktüsler seni iðneledi bana.
Ama seni bulamadým ki!
Her köþede baþka birileri vardý;
Her köþede ellerim hep açýk kaldý.
Sensizliðime öylesine yandým ki
Beni bu kadar ne ateþ,
Ne de Antalya’nýn güneþi yakardý...
Dün seni aradým Antalya’da adým, adým!
Gördüðüm her çehreye
Yeni bir ümitle sen diye baktým.
Fakat yoktun sen;
Yoktun Antalya’nýn sokaklarýnda!
Sýzýlar belirmiþti yüreðimde,
Aðrýlar baþlamýþtý þakaklarýmda...
Dün, seni aradým Antalya’da;
Antalya sokaklarýnda...
Ýnan, seni aradým adým, adým
Eskimiþ anýlarýmla, aþina sokaklarda!
Bulamadým seni... Bulamadým!
Ellerim boþ, bomboþ döndüm
Geldiðim, o gariban sokaklarýna!
Dün seni aradým. Bulamadým!
Dün seni aradým Antalya’da!
Antalya sokaklarýnda!
Bulamayacaðýmý bile, bile
Yinede seni aradým adým, adým
O eskiden dolaþtýðýmýz yerlerde.
Ah! Bulamadým... Bulamadým!
Ama inan ki son kez seni aradým dün
Antalya sokaklarýnda, adým, adým!
Keþke bulabilseydim!
Ama bulamadým!
Mustafa YÜKSEL
Sosyal Medyada Paylaşın: