SEVGİLİ VEYSEL'İM!

Gittin hem aðlayý, hem de güle,
Eþ’arýný döktün, bir, bir bin bir tele,
Eþ oldun, bülbül gibi gonca güle,
Ah! Benim sevgili VEYSEL’ÝM… VEYSEL’ÝM.

Gülene deðil, vaveyla edene bak,
Bir ozan ki, aldýn ey Hâkim-i,Mutlak,
Diyeyim, kim kalmýþ ki çekmedik bu hâk,
Ah! Benim sevgili VEYSEL’ÝM… VEYSEL’ÝM.

Sana eþ çýkar, bu cihanda pek nadide,
Unutma! Her sevenin seni yad ide,
Elbet biz de kalmayacaðýz fânide,
Ah! Benim sevgili VEYSEL’ÝM… VEYSEL’ÝM.

Elzem olan, kalsýn arkada bir eser,
O ki bazen tatlý, bazen haþin eser,
Bin bir zatýn yeisini ani keser,
Ah! Benim sevgili VEYSEL’ÝM… VEYSEL’ÝM.

Eser koymayan yaratýk neye yarar,
Muhitini ne yat, ne de bir zat sarar,
Ýyi olsa bile verilmez bir karar,
Ah! Benim sevgili VEYSEL’ÝM… VEYSEL’ÝM.

Yaþayacak isen, býrak birkaç niþan,
O zaman eksilir ne isim, ne de þan,
Sayýsýzdýr þiirlerin ile coþan,
Ah! Benim sevgili VEYSEL’ÝM… VEYSEL’ÝM.

Ýnan ki aðladý sana her bir yaprak,
Yasa büründü, ötmedi bülbül þakrak,
CEMÝL’Ý de çeker seni çeken toprak,
Ah! Benim sevgili VEYSEL’ÝM… VEYSEL’ÝM.

KÜÇÜK OZAN (CML DMR)-DURSUNBEY- 1973

AHH VEYSE’LÝMDEN
Sosyal Medyada Paylaşın: