Boş Değil Muhakkak

durup dururken
hiç bir yer ve hiç bir þey yokken
düþüp sulara serince
elimin tersine deðen yosunlarý hatýrlamak
neden beni uzayan gündüzlere atýyorsunuz ki
býrakmýþým kendimi
yüzüme bakýyorum üzülen dudaklarým var

baþýmýn arkasý mavi maviymiþ gibi
ama gri ve uzasa biraz karanlýk kuþ ve nokta
güneþ geçmiþ olmalý baþýma sayýklýyorum
suyun altýnda kocaman ellerim oluyor
kim bilir
nasýl mercan olurdum balýklara

boþ deðil muhakkak alçalan sesler
o anlamsýz ama durulayýcý sesler ve arkasý
bitmeyen yankýlarla sevinçlere uzayan yarým uyku
daðýnýk kumlarýn gümüþ yüzü
ve ürpermelerin kirpiklerini aralayýþý imkansýza

sonrasý yoktu
nereden gelmiþtik nereye gidecektik
terleyen ayaklarýyla korkutucu þehirler
baþka gündüzlerin ikiye bölündüðü
bir yaný denize açýlan
gamzelerini ýslatarak geceyi dinleyenler
bir yaný karamsar
yük ve azaplarý sýrtýnda iþçiler
birleþince
martýlara dönüyordu dudaklarýmýz

bir ara öyle sonsuz bir þey geldi aklýma
hani ruhun uykusunda bir ayrýlýk
aðlayarak baþ ucumda sevinçlerle
bütün hüzünlerini öpüyordum dünyanýn.

















Sosyal Medyada Paylaşın: