insana acý veren biriktirdiðini yýkarken suda suyun alev almasý
bize benziyorlar ve düþleri bizden fazla olacak yarýnlarýn eskimiþ güneþini bir hatýra ile gerecekler ya annesi süslenirmiþ aynada babasý ölmüþ ben o zaman topraðý sýksam bir akasya bir gül neler söyleyebilir ki bir baþkasýna tanrý saklamýþsa ipi ucunu içimizde
yarýn bu bulut kimindir senin gözyaþlarýnla avunacak bir deniz için kalkan sislerin farkýndaysan hiç gerek yok ýslanmasýn bir daha gözlerin sonsuzluðu duyduðunda acýný acýma sür yeter sevgili
çok astým ölülerin sözlerini boynuma utandýðým da oldu nelerden vazgeçmediler ki kalbi atýyor sandýðýn o kaya o beyaz gölge kimin aþk þarkýsýdýr bilme ama kiminse duy ki o rüzgarýn dibi uykuya yenik düþmüþ geçmiþimizdir
gözlerini sizden ayýrmayan küçük kelebek kalbinizle oynar oyalar kendini ne zaman biri gülecek olsa gelirsiniz aklýna
sular anlatsýn bizi sular dinlerken sizi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.