Kollarý arkasýndan baðlý bir gömlek gibi Yapýþtý üzerime, gitmiyor kaldý sevdan. Oysa hiç yýldýz yokken tutulmuþ dilek gibi Sonu yoktu hayaldi,düþtü; masaldý sevdan.
Ellerin çeyizime iþlenmiþ nakýþýmdý Gözlerin bir denize hasretle bakýþýmdý Saçlarýn gemileri hesapsýz yakýþýmdý Hiç umut býrakmadý ne varsa aldý sevdan.
Ne gecikmiþ itiraf ne adressiz sitemken Ne erken sönmüþ ateþ ne sessiz bir matemken Yalnýzca ilkbahara yenilmiþ bir meltemken Kuþattý dört yanýmý ömrümü çaldý sevdan.
Dermansýz býraktýðýn titreyen dizlerime Ýsmini dua gibi zikreden sözlerime Sabahý düþman bilmiþ uykusuz gözlerime Ýklimsiz yaðmurlarý zamansýz saldý sevdan.
20.02.2004
Ýstanbul Sosyal Medyada Paylaşın:
Yavuz Dogan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.