terk ediyorum bu şehri

sararmaya baþladý güllerin yapraklarý
boþalýp doluyor beynimdeki odalar
hep bir hiçlik hapsederken benliðimi
günlük yaþama döndü iliþkiler nefesi

yok oluyor kavuruyor sancýsý
umutlanýrken kýrýlýyor kanadý
ahlar çoðaldýkça piþmanlýklar
yakarken beni bende kalan sen

eriyor muma dönen umutlar
yýkýlýyor güven denen daðlarým

gidiyor terk ediyorum bu þehri
bahar kokulu sevdalar kalsýn size
acemi aþklara gebe bu þehir
bir telaþ sarýyor içimi sessizlikte

körpecikler yitiyor hayatýn yataðýnda
arzulara koþan bir nefsin var yaþamda
huzura koþan olgunluðun yoksa yanýnda
biten hayatlar yok olan umut gibidir

yazan..cemal TURAN

Sosyal Medyada Paylaşın: