ölmeyen hücremsin

hücrelerim ölüyor beynimde milyon milyon
sen ki kalbimin tek hücresi

tükenir hecelerin sihri
yazarým sana son þiir’i

bilinmezlik kafesindeyken ben
ölmeyen ölmeyecek hücremsin sen
birbirini bulmuþken arsýz ten
yangýn dudaklarýnda sönüyorum

dalgalar vururken kýyýlarýma
denizler getirdi seni bana
bir sebepsiz arzu oldun
seni yaþamak günahken

aþk’tan doðmuþ insanýn teni
adem ile havva’dan beri
yýlar var ki hasretim su gibi
durma orda paylaþ beni

kýrýk bir testiden sýzan bir þarap gibi
dudaklarýmda kalan bir tatsýn
hiç vazgeçmedim ki AÞK senden
ömürde yaþanacak tek ’an’sýn








Sosyal Medyada Paylaşın: