bu gün son kez bir dilek tutum
sana aþkýmýza dair bir umut
mutluluðu en son yaþadýðým aný unuttum
diyorsun ya unut herþeyi sil baþtan
kolay mý bu kadar sanýyorsun
kýrýldý kalemim hükmüm verildi bilmiyorsun
acým çok taze yanýyor caným
kara kitapta bilmem daha ne yazýyor
salaþ bir meyhane de tahta masada
ararým seni kadehler de olmasan da yanýmda
simli dudak izlerinde
hani sana anlatacaklarým var demiþtim
sen ise sahimi deyip gülmüþtün
iþte o zaman
senle olan hayallerimi ertelemiþtin
geldiðin gibi sessizce çekip gitmiþtin
arkana bakmadan veda etmeden
ben gözlerine her baktýðýmda
alamam kendimi dalar giderim
geçerim kendimden
kulaðýma fýsýldamýþtýn ya titreyerek
zaman diyerek
çekip de gidiþin kahretti
arkandan haykýrsam aðlasam duyar mýsýn
ses versem bulur musun beni
býraktýðýn yerde dün gibi
çocukça bir aþktý diyerek gittin
sen sevmeyi deðil ayrýlýðý seçtin
Refik
20.03.2014
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.