Mukabil*

Bir halden bilmezi hadsiz sevince
Dermansýz derdime sessiz dil oldum
O yar beni can evinden kovunca
Ebrehem yüküme denksiz fil oldum

Bir umut diyerek gönül eylerken
Yorgun aþkýn deryasýný boylarken
Dur dedim dilime sitem söylerken
Nefsine taþ atan ebabil oldun

Acýma yüklendim onu yermedim
Sevda bahçesinde huzur dermedim
Çok zulüm etse de kabil görmedim
Hançeri sinemde bi Habil oldum

Görmedi peþinden baktýklarýmý
Gözlerimden kaynaþ döktüklerimi
Hazaným bilmesin çektiklerimi
Her derdine bin kez mukabil oldum

Sosyal Medyada Paylaşın: