Kerbela

Ezan okunurken sabaha karþý
Bir gariplik vardý tan aðlýyordu
Davudi bir sesle gam tuttu arþý
Bu sefere þeref þan aðlýyordu

Cebrail resule haber vermiþti
Acý haber yüreðini germiþti
Ümmü selemede bunu görmüþtü
O mübarek insan dün aðlýyordu

Dur Hüseyin bu bir hile dediler
O zalim nefsine köle dediler
Anlaþýlmaz yezit ile dediler
Yalnýz koyanlar da dön aðlýyordu

Kerbela da mahþer yeri kurulmuþ
Bebek Ali Asgar okla vurulmuþ
Þah Hüseyin yavrusuna sarýlmýþ
Kucakta can veren can aðlýyordu

Yezit denen lanet nasýl bir insan
Bu vahþeti nasýl anlatýr lisan
Cennette Muhammed, Ali ve Hasan
Çaresiz Fatýma kan aðlýyordu

Muaviye nesli olur mu asil
Evladý resule kin kusan nesil
Böyle bir nesilden þer oldu hasýl
Muharrem onuncu gün aðlýyordu

Zeynel’in baþýnda Zeynep beklerken
Kardeþini öpüp sevip koklarken
Cennet kapýlarý açmýþ beklerden
Melekler de an be an aðlýyordu

Attan düþmüþ anlamýþtý sonunu
El açýp kýbleye döndü yönünü
Dedi Ya Rab teblið ettim dinini
Ýmam tekbir dedi din aðlýyordu

Rüyadan uyanan ümmü seleme
Uyandýðý an da düþtü eleme
Rabbým sabýr dedi derdi çileme
Validemiz ümmü han aðlýyordu

Hazaným Allah’tan denildi yazý
Hangi can dayanýr bu nasýl sýzý
Baðlanmýþ giderken oðlu ve kýzý
Ardýna baktýkça yan aðlýyordu

Sosyal Medyada Paylaşın: