Gittiðimi unut ey yar...
Ne kadar uzaða kaçabilirim ki senden
iþlenmiþken ciðerimin her yakasýna
karýþmýþken sevdanýn tüten kokusu
tenimin her bir hücresine
Ne kadar öteye gönderebilirsin beni
ne kadar yaþayabilirsin
canýndan koparýp canýma eklediðim ,canýnla...
Ben gittiðim her yerden
gözlerinin nemine karýþacaðým
ýslak cümlelerimle.
Umut kokan yanýmdan
yorulmayan düþler kanatlandýrýp
uçuracaðým en yakýnýna
öyle kurulayacaðým nemli kirpiklerini
’Tad’ým ol’ derdin ya hep
kulaklarýmýn damarlarýnda sancýlanýyor bu sözcük..
Olamadým Sevgilim
çok istesem de olamadým...
Tuzun olmak varmýþ nasip te
Diþlerimin arasýna sýkýþtýrdýðým parmaklarýmla
kestiðim hýçkýrýklarýmdan süzülen gözyaþlarýmla
yokluðunu emerek
sancýlý kelimelerime ilmeklerken kokumu
tuzlamak varmýþ gerçekleþmeyen hayalleri...
Büksende boynumu aþk yolunda
elif misali dimdik duracaðým
þiirlerinin gölgesinin bir adým ötesinde
her zaman
bileceðim ki sahibi ben...
Belki aldanýþ de
belki de inanýþ
ne dersen de sevgilim
ben kendimi hep kandýracaðým.
Yorgun düþeceðim belki
ama bil ki
satýr aralarýnda aldýðým her içli nefeste
tekrar tekrar
gözlerinin k’arasýnýn en dibine düþüp
dinleneceðim o huzur’da...
Yokum iþte artýk sevgili....
geri adým atan ayaklarýmla gittim senden
bundan böyle
kuþattýðýmýz sessizliði
ne kalemim doldurup dindirebilecek
ne mürekkebim dillenip unutturabilecek ...
sen de yorulma
avuçlarýnda ýslanmasýn kalemler
ben yüklenirim adýmý yakýþtýramadýðýn dudaklarýnýn
arasýnýn boþ aðýrlýðýný
Kirpiklerimde üþüyen hasret sancýlý harflerin
sevda þiirleriyle kandýramadým ya o yüreðini
Kaldýr eðik baþýný
yýkasýn yüzünü þimdi ayrýlýk þiirlerim
ödül ,de kendine
cezalandýrmak, de kendimi
-Sen ,haklýydýn...
-sabýrsýzdým...
-zamansýzdým...
-küçüktüm...
þimdi büyürmüyüm yokluðunla dersin ?
zamanýn göðüs gerdiðim acýlarýyla
bilirmiyim nasýl sevmem gerektiðni? .
sabr’ý öðrenirmiyim kapanmayan yaralarýmla...
Böyle mi dizginlenecek seni sevmelerim ?
böyle mi durgunlaþacak deli dolu hallerim ?
hiç inanasým yok be sevgili ...
gitmemeliydin de
göndermemeliydim de
yanlýþ yapýyoruz de bana
de ki koþup sýðýnayým yine
aþk bildiðim yüreðinin kuytusuna.
(sana söz veriyorum
gitmek zorunda býraksan da beni,
asla yalnýz býrakmayacaðým seni.....
görsen sensiz halimi
dayanamazdýn sen de gönderemezdin beni)