yalnýz yaþamak yetmez dogruda yaþayacaksýn gece uykudan önce öksüz cocuklar gelecek aklýna yastýgý kafana bastýracaksýn
yalnýz gülmek sancýsýný ögrenmeyeceksin en ustasýný geçeceksin ölümlerin dost ile aglarken akan sular gibi gürleyeceksin
kurdugun hayaller kadar büyüyüp rüyalara dalmayacaksýn en ucunda sevdanýn yüreði kor ateþlere atacaksýn
yalnýz yanmak yetmez yoklugunda salkým sacak güneþin zemheriye vurulup düþenleri dinleyeceksin en dibinde gecenin bir mum gibi eriyeceksin
dogruluk yetmez yalnýsýda ögreneceksin birbirine kavusan iki þeker nasýl eriyip bitiyorsa o dem ki ýsýgýnda biteceksin
yalnýz sevdalýk yetmez kaderide göreceksin ayrýlýp bahara karýsan iki yagmur damlasý gibi güneþe boyun egeceksin
yalnýz ölmek yetmez ömrünü güzelliklere böleceksin öyle bir öleceksin aþkýn en iradisi kavusmalarýn en zalimi ýslatacak teneþiri basýný kaldýrýp gökyüzüne alnýndan kopan bulutlarý teslim edeceksin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turaçç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.