gittin
düðümlendi bir ýrmak
devrildi dað
yaðmur
bildiðimiz yaðmur deðil
birileri dayanmýþ sanki
bulutlarýn boðazýna
ellerinde kör býçak
gittin
öyle birden bire
cemreyle yarýþýr gibi
düþüverdin topraða
mevsim alýngan
þivekâr yeþil
yaprak dalýna küskün
çiçek bahara
gittin
boðazýmda dizili
otuzüçlük iki tespih
çözsem ipini dilimin
adýn uçacak
sussam
toz duman mart
gözümü yakacak
gittin
toprak kaydý ayaðýmýn altýndan
duvara dayanmaz derdin
kazma kürek
çamura bulanmalý insanýn elleri
üç tohum bin emek
gittin
tavanda senden kalan
son hatýra
isot tadýnda
tutmuþ iþte
görmüyor musun
tam kývamýnda
gittin
an kara
deniz kara
gün kara
yazýk oldu tutup tutup
salývereceðimiz balýklara
hicran aydýn akçakaya