MERYEM

Baba dilinde bir masalla geldim sana
Dilde tüy bitti, kalemde mürekkep
Denize yaslandý gözümün mavisi
Uçup gitti verdiðim nefes!
Asaletine ram oldu nazar
Kim bilir hangi halde, kaç dile
Düþmedi ki adýn
Nafile sana seni anlattýðým

Ýnanmak neyse de,
Bir de iman düþtü gönlüme
Ýstanbul ! Þaha kaldýrdýn atlarý,
Kýyama getirdin düþleri
Düðüm ettin elleri
Dilime sabrý lal kýldýn
Topraðýnda secdeye vardým...
Sen;
Ruhlarý birbirine mýhlayan mana
Surlarýn gölgesinde býraktýn beni
Bunca gam bunca gurbet bunca keder
Boðazýný yarýp geçtim diye mi?
Allah okuttun minareleri
Ezan dinlettin, hu dinlettin
Güneþi batýrarak Ortaköy’den
Beni, güzelliðimi, asilliðimi
Gör dedin...
Gördüm, yetmedi
Sev dedin
Sevdim, yetmedi
Ver dedin
Verdim...

Düþmeseydin mübarek bir dile
Fetih diye düþer miydin Fatih’in gönlüne
Sana karadan yürüdü gemiler
Bin istendin, bir alýndýn
Sen her halinle bakire,
Çaðlar boyu yaþayan Meryemsin...
Sen, Ýstanbul! Gel...
Ve (yaþattýðýn/bir) Fatih edasýyla doðrul...

Sosyal Medyada Paylaşın: