HÜZÜN

Bir güzel ayrýldý bir yiðitten, gitti hepten
Ardýna bakmadan yaktý birden…

Bahardý oysa yeþildi her taraf, güneþ vardý maviydi asuman.
Þimdi gri her taraf, kupkuru, sapsarý…
Terkin mahvetti beni, içimde bir yara iriyarý
Kalbimin yalýyarý…

Çiçekler boy boydu, renk renk, koku kokuydu
Mutluluk doluydu kalpler, gözler umut doluydu.
Sapý kaldý çiçeðin elimde þimdi,
Bu aþkýn ne adý kaldý ne tadý, kýrýldý kolu kanadý

Ayrýlýk deðdi cana, hüzün karýþtý kana
Kaptan yana yana döndü Mecnun’a
Zehrini yüzüðünde taþýyan Kaptan
Her an ölüme hazýr, her an intihara…

Mutluluk rafa kalktý, umut baþka bahara kaldý.
Bu þiir ona yazýldý, bu hüzün ona adandý
Bozuk bir para gibi ömrünü bu aþka harcayandý.
Yaðmurun altýnda, sýrf sýrýlsýklam olmak için aþk uðruna
Þemsiyesiz dolaþandý, adý Kaptan’dý.

Kendini yanardaða atana, okyanusa girene,
Yere batana, göðe çýkana yazýldý bu þiir!
Bir ah saklý onda, bir eyvah onu görenlerde
Affetsin Allah’ým onu, her tarafý günah!
Çektiði göðe ulaþan ah!
Eyvah ki eyvah Kaptan!

Ah diyebilecek, yüreðini göðsünden çýkartabilecek;
Bir aþkýn artýðý, bir güzelin terk ettiði,
Bir sevdanýn geride kalan tortusu, bir inancýn önemsiz yortusu…
Bir ömrün yaþanmýþ kýsmý, bir bedenin felç olmuþ yaný…
Namý Kaptan’dý, yamandý.

Zehri dermaný olan; kahrý ferahlýðý,
Zahmetini çektiði elde ettiði kazancý olan…
Fahri sevdiði, methi lanet ettiði olan…
Çilesi bülbülün dilinde olan, hilesi serçenin ayaðýna dolanan…
Güllesi ömrünün ortasýna düþen aþkýn,
Sana saygým var acý çeken yürek, sana sonsuz sevgim
Ayrýlýðýn kolyesini ömrüne takan,
Takýsý gözyaþý, yakýsý ayrýlýk, bakýsý umutsuzluk çýkan Kaptan!
Canýn sað olsun, hüznün ve gözyaþýn bol olsun.
Sözlerin yaðsýn sayfalara, ýslatsýn sevdalarý
Yaksýn yürekleri daðýtsýn
Sen dillerde düþmeyen aðýtsýn.

Kaptan, demir attýðýn hüzün limanýnda
Seni bir baþýna koyup gidene selam olsun.
Sosyal Medyada Paylaşın: