Hani hayat ‘ne zor yaþamak’ dedirtir ya sana , Sinene çöreklenir ya tüm dünya dertleri , Yüreðin daraldýkça daralýr, Ruhun bedenine sýðamaz olur, Gözlerin uzaklara dalar gider … Hazan rüzgarlarý titretir yüreðini, Buðulu gözlerinde onca özlemler , Ýçinde ayrýlýk ateþi. Takvim yapraklarýnda seyretmektedir tüm yaþamýn… Aðlarsýn, Akar gözyaþýnla biriktirdiðin keder… Kimseler deðil, Bir tek ‘O’ vardýr seni anlayan, Kendin bile kendini anlayamazken…
Sevmekten sevilmekten korkar olursun , Her muhabbetin sonu ayrýlýk dersin. En çok seni anlayaný seversin yalnýzca, En çok seni seveni, Tek , seni hiç terketmeyeni…
Zihninde fikirler hercümerç olur , Izdýrabýn büyür ölesiye, Düþünceler kalbini sýzlatýr… Sýzladýkça kalbin, cennete özlemin artar, Ne çare ki, yaþamak zorundasýn…
Ellerini açýp dua edersin , Sonra içten bir ‘amin’ dersin, Ümidi hiç kesmezsin… Derdi derman kýlar, Yaþamýn gayesini anlarsýn…
Gül - i Hazan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gül-i Hazan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.