bo
Batmayı Reddeden Güneş
Gönlünde sayýsýz zenginlik
Sen tarihtin, sonsuzluktun
Yolun yol, aklýn akýldý
Eþsizdin, benzersizdin
Aydýnlýktýn…
Mevsimler seni beklerdi
Güneþ senle doðardý
Canlý-cansýz varlýklar senle hayat bulurdu
Topraðýn bire on verirdi
Yüzün aydýnlýk, yüreðin asildi
Seni gören her yüzde güller açardý
Sen yürüdükçe daðlar önünde eðilirdi
Denizler suyunu derine gömerdi
Kazýlan kuyular sana yol olurdu
Yerden göðe merdiven kurulurdu…
Edirne’den Kars’a kadar
Gönüllerde taht kurdun
Gün görmemiþ baharlar yaza döndü
Mavi gözlerinin ýþýðýnda
Türkiye Cumhuriyeti doðdu
Karalar beyaza boyandý
Kanla, canla, ilimle, irfanla kazandýðýn bu vatan
Senden Türk’e emanet kaldý…
Seni sevenler bitmez,
Bu vatan sýrtüstü yatmaz,
Kýrmýzý-Beyazdýr bu bayrak, deðiþmez…
Ey Ata’m,
Yüreklerde çarpýntýlar hýz kesmiyor,
Sevgin yere göðe sýðmýyor
Gün geçtikçe besleniyor, büyüyor
Ve öylesine besleniyor, öylesine büyüyor ki
Korkular gölgelerinin arkasýna sýðýnýyor…
Sen rahat uyu Ata’m
Yerin baki, sevdan baki, Sen baki…
Rukiye Çelik
15 Mart 2014/ANKARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.