senin basamaklarýn vardý hayat
yüksek basamaklarýn
çýk çýk bitmeyen
uzun mu uzun
o basamaklarý saç örgüsüne benzetirdim
saçýn en tepesinden
en ucuna doðru örülen
zürafa adýnda upuzun saç örgüsüne benzeyen
parmaklar deðip örüldükçe
içinden hayatlarýn geçip gittiði, sýra sýra
örgüye tutunup ta inenlerden sanmayýn aþaðýlara
basamaklara basa basa çýkar giderdik yukarýlara
bir saðdan, bir soldan
bir de ortadan
kimselere görünmeden
dik ve sessiz yoldan
nasýl da unuttum
bir de kenarýnda
kýsýkça bir lâmba yanardý ya
bizleri bekleyen tepelerde bir yerlerde hayat
hatýrlarým, hayal bile olsa
o parmaklar ne zaman örgüye baþlasa
bekle... derdi
...þimdi bitecek...
gülerdim, neden güldüðümü bir anlasaydý
hayat biter miydi ki,
ben her örgüde bir basamak çýkardým
tutun der ara sýra yüzüme bakarak
...ayaðýn kayarsa, düþersin...
koskocamandý hayat
bir trabzan yapmamýþtý yapan
yine de hayatýn içinde arkama bakar
yaslanýrdým
...iyi tutun...
hayat, örgü mü ki?
bir saðdan, bir soldan, bir de ortadan
çýk çýk, yolu bitmeyen
insan hep hayata tutunuyor
insana tutunmayý hayat hiç akýl edemedi mi
ya insansýz yaþarsa neye yarar ki bir saç örgüsü
...ve hoþ bulduk hayat...
geldik ve gördük... bil ki, küskünüz sana
diyeceðimiz o ki
diyeceðin bir þey yoksa
iniyoruz aþaðýlara
...saçý zürafa örgülü kadýnlarý mý sordun?...
senin o saçlarý örgülü kadýnlar var ya
saçlarýyla beraber çoktan göçüp gittiler
hem de zürafanýn ne olduðunu bile bilmeden
saçlarýný ayný model ördürdüler beyazlarýn içine öyle gittiler
bir de sandukalarýndan siyah toka alýp taktýlar hepsi o kadar
biliyor musun hayat
þimdi arkama bakýyorum
þöyle telaþa kapýlýp
...iyi tutun, ayaðýn kayarsa düþebilirsin...
diyecek hiç kimse yok
herkes baþka telaþlar içinde
herkes bozuk demir peþinde
yani hayat, ne diyeyim ki sana
geldik gördük dedik ya
ikinizde düðüm düðüm ha örgü, ha sen