’Alçak’ gönüllerin dünyasý; Bir koltuðunun altýnda kahkahasý, Öbür koltuðunun üstünde yasý, Ýlgi ve önem uðrunadýr dram dolu provasý, Ve makam koltuklarý üst üste; Bu hangi sahteliðin arkasý, Hangi soygunun en önemli safhasý, Kimin ki þu dünya, bu neyin sefasý!
Sandýklarý açýlacak diye korkar, Sakladýklarýndan utanýr; Utançlarýyla saklambaç oynar, Utancýný da saklar ya, bilmez mi? Vicdanýný da kendince paklar ya, Hissetmez mi? ’Gündüz’ gözükür geceler ona, ak gözükür karasý, Anlamaz, üstünlük budalasý. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.