Bugün yalnýzken umutsuzluk içerisinde
Son kez bekledim gelmelerini.
Gelmeyeceðini bildiðim halde
Son kez baktým varoþlardaki yollarýna.
Ayný güneþ doðar mý yalnýzlýðýmýza.
Ayný þehir de ayný havayý soluya bilir miyiz ki?
Bu kadarý fazla mýydý yalnýzlýðýmýza.
Bu kadarý fazla mýydý bekleyiþlerime.
Tutsaklýðým parmaklýklar arkasýna mý saklýydý.
Bilmiyorum,bilemiyorum
Uçurumun kenarýnda son demi mi yaþarken;
Nedendir yalnýzlýða tutsaklýðým...
Çýkýþlarým mý kapandý gecemin karanlýðýnda.
Yalnýzlýðýmýn kol kanat germiþ olduðu mahkumiyetinde.
Bilmiyorum iþte bilmiyorum.
Ya da bilmemezlikten mi geliyorum.
Bir bilinmezlik içerisin de;
Sadece yalnýzlýðýma sýðýnýyorum...
SABRÝYE ADANUR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.