Kent Fısıltıları

dur, gitme
söyleyecekleri var
sana bu kentin...

hatýrlar mýsýn ?
kaðýttan gemilere binerdi çocukluðumuz
ne yapsak batardý

hiç görmedin oysa
içinde hep adýn yazardý...


gülümseyiþine demirleyen bakýþlarýmý
takatsýz tayfalarý kaldýramazdý yüreðimin
elin elime deðerdi çamurlu
sularýn kalbi kanardý...


denizi onbeþ yaþýmda gördüm
yalaným yok
bir balýk pullarýný döküp gitti gözlerime...


bir nüshasý bende kaldý þimdi yüreðinin
dizlerinin üzerinde siyah-beyaz kareli
yüzümde utangaç etekliðin...


o kadar sevmeseydik diyorum
eski mahallemizi, yalnýzlýklarýmýzý, kederlerimizi
her akþam patlayan topumuzu,
bir ayaðý topal kedimizi
hüzünlerimizi.


biliyor musun ?
yüzmeyi de öðrendim artýk
çamurlu sulardan çýkarmak için
batan gemilerimizi...

gitme, dur
söyleyecekleri var
sana bu kentin...

Sosyal Medyada Paylaşın: