Ağlamak Ve Ben...
Aðlamak ve ben…
Sevincimde ayrý, üzüntüme müþterek.
Ardýna bakmadan giden, sevgilinin peþinden,
Acý acý bakýp yaþlar dökerek,
Heyecanla çarpar kalbim yeniden
Sevda dedikleri bu olsa gerek.
Aðlamak ve ben,
Ebede ve ezelde,
Adeta ayrýlmaz ikili gibi
Her an beraberiz bu gurbet elde.
Sabýr olur, hasret olur, aþk olur,
Bu soðukta o ýsýtýr içimi.
Aðlamak ve ben;
Söylenecek söz bulunmaz ya bazen,
Kelimeler çaresiz, dil acizdir.
Þair olmak da deva deðil derdime,
Gözyaþý umman olacak, aðaçlar sandal,
Dalgalar arasýnda kavuþacaðým yarime!
Aðlamak, aðlamak, yine aðlamak
Bir lahzadýr kuþatýr içimi yumak yumak,
Hakka dua için açýkken ellerim
Bazen yakýn bana, bazen uzak.
Dost mu, düþman mý bu aðlamak,
Henüz anlamýþ deðilim!
Halil Gülþen
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.