SEVDAMIN PORTRESİ 13 01 2014

Yüzün öyle ezberimdeydi ki,
Her gece gökyüzüne bakýp sevdamýn portresini çizerdim yüreðime..
Iþýl ýþýl uzaktan parlardý hep sana ve sevdama adadýðým yýldýzým,
Býkmadan usanmadan gönlümün sayfalarý senle dolup taþardý da, sen bilmezdin..
Bazen uyuþurdu parmaklarým,
O ince çizgilerde gizli kalýrdý duygularým..
Bazen de papatyalar çizerdim,
Kýrmýzý denk gelmezdi hiç,siyah zaten’sevmiyor’demekti..
Ben her seferinde tekrar tekrar çizerdim de sen bilmezdin!
Böyle kaç yýl geçti sayýsý yok, rakamlarým silik..

Yorgun düþtüm þimdilerde yaþlýlýktan olsa gerek;
Vakitli vakitsiz aðýrlýk çöküyor ve kýsýk gözlerim gökyüzünde..
Eskisi gibi net deðil çizgilerim,
Fallarým ise hala siyah çýkýyor..

Son kez açýp kapanacak olsa da gözlerim,
Israrla çizeceðim sevdamýn portresini..
Yýldýzým da sönüp gidecek,
Ve,
Sen son anda yansýmasýný göreceksin!
Ama sen üzülme,
Mutlu veda ediyorum senle olamadýðým her günüme..
Çünkü bende sevda mahþere....

S.K.
Sosyal Medyada Paylaşın: