NOKTA NOKTAM

NOKTA NOKTAM
Yüreðimdeki diþ izlerin
Dudaklarýmdaki tebessümü esir aldý.
Dilime mühür vurdu,
Çýkmýyor kelimeler.
Aynaya bakýyorum,
Bu ben miyim nokta noktam, soruyorum?
Alýþkýn deðilim diþ sancýlarýna.
Ýlk sancýmdýn sen.
Yüreðimi düþünmeden mahkûm eden ben,
Þimdi bu kadar dertlenmeye hakký var mý?
Aþkýn ateþinde eridi masumiyet.
Sen mi þeytan oldun,
Yoksa ben mi þeytana inandým anlamadým?
Anlamadým nokta noktam, anlamadým.
Bu aþka düþmeden önce.
Gözlerim unuttu gülmeyi, eðlenmeyi,
Dudaklarým unuttu þarký söylemeyi,
Yüreðim unuttu aþký sevdayý,
Þimdi nasýl yaþarým sen söyle,
Nokta noktam?
Koymasaydýn yarýna ait umutlarý içime.
Ben seni anlýk seviyorum deseydin.
Bir çaresine bakardým elbet,
Be kadar derinden baðlanmazdým sana.
Ölümüne sevmezdi yüreðim.
Belki bu denli acýyla kývranmazdý gözlerim.
Nokta noktam sen beni unutsan da,
Benim unutacaðým meçhul
Usulet Coþkuner GÜNER

Sosyal Medyada Paylaşın: