GÜN GELİR
Yokluðunla tek ayak üstü ceza dayým þimdi
Yoruldum, tutunamýyorum hayata
Ellerim göðe kalkýyor da bir baþým
O baþým eðilmiyor sana
Zaman aldý her þeyi bitirdi
Eridi ellerin, gözlerin bir masada
Eridi tüm güzelliðin bir þiþe þaraba
Sevgilim ne yokluklar gördük biz
Hiç olmamýþ kadar ve hiç olunmamýþ kadar aþýkken
Hiç büyümemiþ kadar bir çocuk bazen
Bazen sevildik acýyla
Bazen sürüldük eski bir þehrin sokaklarýnda
Iþýklar söndü birden karardý sokak
Yürüyemiyorum tut elimden
Bu karanlýk ne kadar ýssýz
Bu karanlýk ayný sen, boðuluyorum
Býrak git bedenimi, ruhumu
Býrak nasýrlý ellerimi topraða
O toprak ki gün gelir örter üzerimizi
Gün gelir zaman geçer , gün gelir nefes biter
Ölüm sarar ey sevgili senin de karanlýk gözlerini
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.