BERKÝN’e
kulaðýmda uðuldayan veda senfonisinde sesin çýnlýyor çocuk
oysaki o akþam
üzerimdeki gaflete raðmen
göðün sinesinde
sereserpeydi yýldýzlar
olsaydý elimde sihirli bir deðnek
zamaný geri çevirir
parmaklarýmla sayarken gencecik fidanlarý
yorulmazdým
hiç bu kadar
dokunurdum vicdansýzlýðýn dibine
eþelerdim örümcek tutmuþ beyinlerin kökünü
kazýrdým hafýzalara iyilik ve güzelliði
kanatýrdým yeminle hýrs bürüyen gözleri
deðiþtirirdim belki acýmasýz düzeni
eðer ki adýný anarken
bir yumruk oturmasaydý göðüs kafesime
doðurmazdým
yetim þiirleri bu zorlu döneme
kucak açardým göðsümde
barikatlar kurar yeryüzüne
göndermezdim seni ebediyete...
[sevgi batbay özcelik]
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.