BU GÜN...
Ben var ya ben bugün üzgün bir günümdeyim,
Göz gören her bir yer zifiri gibi bana.
Bilmiyorum yer de yoksa göklerde miyim?
Karabasan bastý dermaný onmaz cana.
Gönlümün evinde gör þimþekler çakýyor
Yaðmur mu yaðacak tahmin etmek imkânsýz
Her bir gelen geçen birkaç þom laf atýyor,
Kimi de diyor ki þu gariban pek bahtsýz.
Baþýmýn üstünde döner durur bulutlar,
Ýhtiyacým var sanki benim bir sayebana.
Çöktü onmaz dertten yitti gitti umutlar,
Kendime yeterim ben gölge etmeyin bana.
Kara kedi girdi zannýmca aramýza,
Ne haber salarsýn ne de bir tek hoþ muþtu.
Parmak basar durur el âlem yaramýza,
Duy benim kalp burada senin orda tutuþtu.
KÜÇÜK OZAN der ki; yanmasýn canlar fazla,
Silelim kalplerden bizi çak eden pasý.
Sarýlalým el güne nihayetsiz bir hazla,
Yere batsýn gülüm düþman olanýn hasý.
KÜÇÜK OZAN ( CML DMR)-KEPSUT-19.06.2011
HER DAÝMDEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.