HOŞÇAKAL DEĞMEYENİM

ve bi aþkýn en kuytu sözleriyle geldim gözlerini þiir etmeye...

sessizce ve duygularýn kýyýya vurduðu bi hisle yazmak istedim seni...
içimdeki su alan batýk bi tekneyi göz ardý edip,
þiirlerimde dalgalarýný izleyesim geldi gözyaþý eþliðinde...
fýrtýna sýrasýnda;
yüreðime hýzla çarpan dalgalarýnýn içimi acýttýþýna satýrlarý ilaç bildim bugün...

yoksun...þimdilerde düþünüyorum
sen;alnýma yazýlan kara kader miydin;
yoksa ak yazýmý karaya çeviren keder mi...
bu bana kaderimin mi bi oynuydu,
yoksa oyunlarýndan arda kalan kederlermi?

sen benim yaralý yaným,
sen hiç bitmeyecek efkarým...
we ben bu efkarý bir ömür hiç üþenmem yazarým...
adýna yorulan þiirlerii oku istemedim hiç...
istedimki seni satýrlardan bile kýskandýðým andaki;
kelimelerle kavgaya tutuluþumu gör...
istedimki,seni hýçkýra hýçkýra þiir ediþimi gör...
ama yoktun...yoksun...
ne bitmez bi efkarmýþýn meðer gönlüme...
hergün binlerce kelime dilimle dans ederken;
savur savur bitiremedim yinede bu yangýnýn külünü...
anlat anlat olmuyor...

þimdi...bi vedaya sýðdýrðýn sevdanýn arda kalan kýrýntýlarýyým iþte...
dik durmaya çalýþan,ama kendi içinde yýkýk bi sewdayým...
hoþçakal deðmeyenim...
^cENNET kUÞU^


Sosyal Medyada Paylaşın: